Albanië

De Albanese geschiedenis is er een van overheersing, en strijd dat al ver voor onze jaartelling begint. Het prachtige land dat bestaat uit bergen, platteland en een zeer mooie kust, is door de eeuwen heen ten prooi gevallen aan telkenmale overheersing. Tijdens de Ottomaanse periode heersten de Turken er met harde hand. De inwoners van het van oorsprong Christelijke land ruilden uit diepe ellende hun roots voor de Islam in ruil voor papieren en een stukje land. In 1912 werd Albanië pas onafhankelijk. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen Koning Zog nog aan de leiding was in Albanië speelde het land een ongelofelijke humanitaire rol tijdens de opvang van vele Joodse vluchtelingen die waren opgejaagd door Nazi Duitsland. Joden kregen een Albanees paspoort, grond en werden helemaal opgenomen in het Albanese familieleven met klederdracht, zodat er uiteindelijk niemand is overgeleverd tijdens de Duitse bezetting, en de Joodse bevolking, net als alleen in Denemarken, zich heeft kunnen vermeerderen tijdens die zwarte periode in onze geschiedenis. 

Helaas vielen de Albanezen direct na het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog in handen van de dictator Enver Hoxha die het land bijna 50 jaar vasthield in een wrede communistische dictatuur. Sinds de val ervan in 1991 is Albanië een parlementaire democratie. Vanaf die tijd wisselen de democraten en socialisten elkaar af, waarbij alle regeringsperioden gepaard gaan met zakkenvullerij over de rug van de straatarme Albanese bevolking, en er tot op de dag van vandaag er nog niet veel veranderd is aan de erbarmelijke levenssituatie van de bevolking. Hoewel er wegen zijn opgeknapt en er een bruisende hoofdstad is, is de levensstandaard van de Albanezen zeer laag en is er nagenoeg geen toegang tot goede gezondheidsvoorzieningen, onderwijs en een goede en eerlijke economie. 

Desalniettemin is het land een parel aan natuurschoon en zijn de Albanezen ongelofelijk aardig en gastvrij met het hart op de juiste plaats. Het is een uniek volk en een zeer mooi land, dat al jarenlang ons hart heeft gestolen. 

Met de verkiezingen die gepland zijn in April 2021 hopen wij dat het land uit de politieke impasse komt waar het nu inzit, en waardoor wij er niet langer konden blijven wonen na 14 jaar.